"Kasımın son günleriydi. İçindeki yaprak dökümüne kayıtsız kalmış yeniden filizlenmek için zamana ihtiyacı vardı. Medet can suyu olacak mıydı? Yoksa için için kurumaya devam mı edecekti?

  Kadere inanıyordu. Ama kendi yazgısında onun dışındaki herkes başroldü. O ise sessizce bu durumu kabulleniyordu. Onların evliliği birbirlerine tutunmuş iki yaralı yüreğin birleşmesiydi. Birbirinde can bulup, beraber ayakta kalacaklardı.  Oysa birbirlerine tutunmak başka, birbirini sevmek başkaydı. "