"Artık bütün oyunlarda çok canlıydı.Bazen abisi onu okula almaya gelince oda katılıyordu. O zaman Elif kendini hiç büyümemiş hissediyordu. Birde hıdrellezde…

 İşte o zaman tutuyordu baharın bir ucundan. Saçlarında hercai menekşeleri koşuyordu doyasıya şen kahkahalarla, salıncakla yine gökyüzüne dokunuyordu.

 Hıdrellez sabahı Elif yine eskisi kadar heyecanla uyandı. Eski mahallerine gidecekler konu komşu yine bahçede salıncak kurup oturacaklardı. 

"" Acımasızlığın bütün harfleri dedikodunun alfabesinde toplanmış yeni cümlelerle silahlanıp var gücüyle saldırıyordu. Hele birde dilsizsen suskunsan, hüküm belliydi. İntihara sebebiyete kadar varırdı işin sonu."

"Elif elinin tersiyle akan gözyaşını sildi. En son cümlesi canını çok acımıştı.

 “Düşünsene Abi ben bunca sevgisizlik içinde seni seviyorum diyen herkese inandım!” Diyecekti."