"Küçük kız yüzünde kocaman gülümsemesiyle, bir eliyle ağzını kapatmış, parmakların ucuna basa basa, sessizce kapıya doğru gidiyordu. Bir adım sonrası özgürlüktü. Dış kapıya yaklaşıp ayakkabılarını eline aldı, yakalanmamak için dışarıda giymeyi düşündü. Arkadaşları Hayriye ve Leyla onu bekliyordu. Tam kapıdan çıkarken bir el kulağını tuttu. Annesine yakalanmıştı işte.

"Karanlık insanın içindeyse gördüğü her şey kasvetlidir!

 Hayat bütün renklerini kaybetmişti. Onun için tek bir renkten ibaretti. Geçmişi ve geleceği kocaman kapkaranlık bir boşluktu."

"Sevdiğinin acıttığı yerden gül mü bitermiş?

 Oysa Elif’in yanağında kocaman bir kızarıklık vardı. Belki daha sonra gül olur açardı."