Etiketler

12 Aralık 2015 Cumartesi

Anneler günü demişler...




Ne tuhaf değil mi?
Bomboş bir sayfasın hafızamda.
Ne yazarsam yazayım, ne söylersem söyleyeyim,
Anlatamayacağım kadar büyük boşluksun hayatımda.

8. yaş günümdü,
Bir defter hediye etti babam.
Gümüş kaplı, simli, üzerinde kalp işlemeleri olan bir defter,
Yaz dedi. Sadece Yaz.
O gün her şey tamdı,
Bir tek sen yoktun.
Yazmam gereken tam da buydu,
Eksiklerimi yazmak.
Bütün sayfalarına Anne yazıp, yazıp da okuyamamak…
Tam da böyle işte Anne,
Senin hayatımda ki eksikliğin tam böyle işte…
Yorulmadan sayfalarca yazmak, her cümlede,  her kelimede, tükeninceye kadar seni yazıp, okuyamamak…
Her şey tam da, her şeyde sen eksiksin Anne.

Anneler günü diye bir gün koymuşlar yılın içine.
Mayıs ayının ikinci Pazar günü demişler.
O bir günün, 364 günü alıp götürdüğünü unutmuşlar,
Unutmuşlar anne, bu günde annesiz çocukları unutmuşlar.
Bekleme beni,
Mayısa ayının ikinci Pazar gününde gelmeyeceğim sana.

Gözlerimi kapatacağım.
Sana en sevdiğin çiçeklerden bir buket yaptırtacağım.
Sonra acemice, çocukça ama tamamen saf duygularımla,
Senin dünyanın en iyi, en güzel,
Bütün enlerin sende topladığını vurgulayan bir şiir yazacağım.
Yatağını ucuna koyacağım.
Babam uyanacak,
Bıkmadın mı diyecek,
Annene hep aynı sürprizi yapmaktan bıkmadın mı diyecek.
Bıkmayacağım anne,
Çünkü sana dair bildiğim tek şey bir kırmızı laleleri ne çok sevdiğin, birde şiirlere olan aşkın…
Bu yüzden bıkmadan sana Mayıs ayının ikinci pazarında hep aynı sürprizi yapacağım.

Bembeyaz bir sayfasın Anne.
Ne yazarsam yazayım, ne söylersem söyleyeyim,
Anlatamadığım büyük boşluğumsun...

Anneler günü diye bir gün koymuşlar yılın içine.
Mayıs ayının ikinci Pazar günü demişler.
O bir günün, 364 günü alıp götürdüğünü unutmuşlar,
Annesiz çocukları unutmuşlar Anne...

Tam da böyle işte,
Senin hayatımda ki eksikliğin tam böyle işte…
Sensiz kimsesizim.
Başkaların görmediği, unuttuğu, unutulmuş biriyim.
Kalabalığın içinde görünmezim.
Hayatın kargaşasında kaybolanlardan,
Okula giden, yemek yiyen, uyuyan uyanan herhangi biriyim.

Sensiz uyandığım tüm sabahların aşkına,
Yokluğunda burnumu sızlatan kokunun aşkına,
Seni yazdığım gümüş simli defterin hatırına,
Mayısa ayının ikinci Pazar gününde beni bekleme Anne.
Sen gel,
 Rüyalarıma gel...
Sarılma, konuşma, saçlarımı okşama,
Kokunda sende kalsın,
Sadece öylece kal,
Öylece gel Anne.


4 yorum:

  1. Yüreğinize sağlık
    Dünya'daki en değerli varlık herkesten herşeyden önce Annedir
    Hayattayken kıymetini bilmeliyiz yoksa ömür bitene kadar pişmanlık yasariz

    YanıtlaSil
  2. Emeğine yüreğine sağlık. Okurken çok duygulandım.

    YanıtlaSil

Bazen yokluk sarar etrafını.  Sevgi yokluğu, şevkat yokluğu, anlayış yokluğu anlaşılmama yokluğu. O kadar yokluğun içinde varlığını bir türl...