"Eski mahallerine gelince içindeki hüzün daha da büyüdü. Arkadaşları taşınmıştı buradan sanki mahalle terk edilmiş gibiydi. Oynadıkları yedi kiremitin izi silinmiş, birileri toplarını kesmiş, saklandıkları gizli bahçeleri açığa çıkmıştı. Sanki büyüklerin eli değmişti çocukluklarının üzerine! İçinden koşarak Ekrem bakkala gitmek geldi. Bakkal oradaysa eğer hala açıksa Ekrem Amca onu görünce gülümserse sanki o zaman buradan çocuklunun geçtiğine inanacaktı. O zaman hala Küçük Elif bir yerlerde kalacaktı... "
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Bazen yokluk sarar etrafını. Sevgi yokluğu, şevkat yokluğu, anlayış yokluğu anlaşılmama yokluğu. O kadar yokluğun içinde varlığını bir türl...
-
Yaşlanıyorum Azizim... Gün geçtikçe yaşlanıyorum. İçim kuruyor sanki! İyi niyetlerim bir bir dökülüyor, Sonbaharın hüznünde kayboluyo...
-
Kitap okumayı o kadar çok özlemişim ki, yazmaya vakit bulamıyorum. Gülcihan Elif’in hikâyeleri öylece bir kenarda beni bekliyor. Bekle...
-
Eskiden çok sosyal bir insandım. Geçen gün bir arkadaşımla konuştum, “eve girmezdin sen” dedi. Uzun zamandır da evden çıkmıyorum. ( 5 yıl ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder